Είδα πριν λίγες μέρες [via] τα παρακάτω twits του messinis και απελπίστηκα:
Τελικά στην Ελλάδα φαίνεται ότι η Δημόσια Εκπαίδευση παρουσιάζει τις ίδιες παθογένειες, ανεξάρτητα από το διοικητικό βαθμό που την διαχειρίζεται (κράτος ή ΟΤΑ). Είναι μια ακόμα εκδήλωση της συστημικής παθογένειας του μοντέλου «Τρίτοι ξοδεύουν λεφτά τρίτων υπέρ τρίτων» που τόσο εύστοχα είχε καταδείξει ο M. Friedman.
Συχνά ακούω ότι πολλές από τις μεταρρυθμίσεις που προτείνουμε (όπως πχ τα κουπόνια εκπαίδευσης) είναι τόσο δραστικές που ουσιαστικά καθίστανται ουτοπικές, Για μένα, αυτή είναι μια κριτική που έχει βάση και δημιουργεί πεδίο για πραγματικά δημιουργικό πολιτικό προβληματισμό. Το έχω άλλωστε ξαναγράψει ότι μικρή αξία έχει να μιλάς για κάποια γη της επαγγελίας αν δεν είσαι σε θέση να περιγράψεις τον τρόπο με τον οποίο μπορεί κάποιος να φτάσει εκεί.
Θεωρώ ότι πρέπει να αρπάζουμε κάθε ευκαιρία προκειμένου να δημιουργούμε μικρές νησίδες ελευθερίας, οι οποίες θα δώσουν το απτό παράδειγμα και θα οπλίσουν με θάρρος τους πολίτες να προχωρήσουν ακόμη παραπέρα, σε περιοχές που σήμερα για αυτούς είναι άγνωστες. Οι επικείμενες δημοτικές εκλογές μας δίνουν μια τέτοια ευκαιρία.
Οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί είναι ένα εξαιρετικό πεδίο για μια πρώτη εφαρμογή ενός συστήματος κουπονιών εκπαίδευσης:
- Δεν απαιτούν μεγάλης κλίμακας επένδυση οπότε είναι πιθανότερο να δούμε πολλούς ενδιαφερόμενους για να προσφέρουν τέτοιες υπηρεσίες να δραστηριοποιούνται
- Οι παιδικοί σταθμοί (έχω την εντύπωση ότι) δεν έχουν ωρολόγιο πρόγραμμα ή διδακτέα ύλη προκαθορισμένη από το Υπουργείο Παιδείας, και άρα έχουν ευτυχώς την δυνατότητα να διαφοροποιηθούν ως προς τις προσφερόμενες υπηρεσίες, δίνοντας έτσι ένα εύρος επιλογών στον δικαιούχο (μέσω του κουπονιού) πολίτη.
Θα μπορούσαμε το προσεχές μέχρι τις δημοτικές εκλογές διάστημα να θέσουμε αυτό ως βασικό μας στόχο, να εντοπίσουμε δηλαδή ελευθερόφρονες υποψήφιους δημάρχους και να τους πείσουμε να συμπεριλάβουν τα κουπόνια εκπαίδευσης για τους παιδικούς σταθμούς στο πρόγραμμά τους (Αν γνωρίζετε τέτοιους, παρακαλώ υποδείξτε τους στα σχόλια). Είναι ένας απτός πολιτικός στόχος που είμαι βέβαιος ότι θα έχει πολλαπλασιαστικά πολιτικά αποτελέσματα.
*Ο τίτλος του post είναι εμπνευσμένος από το Free State Project – μια σημαντική προσπάθεια να δημιουργηθεί μια νησίδα ελευθερίας.
Πολιτική είναι... 
Σπύρο κάποτε είχα κάνει μία άσκηση για την προσχολική αγωγή , και τα στοιχεία με βάση τα δημογραφικά ήταν ως εξής:
Σε κάθε ηλικία υπάρχουν περίπου 100,000 άτομα.
Ένα πρόγραμμα που θα κάλυπτε τις ηλικίες 2-5 (δηλαδή 400,000 παιδιά) και που το κουπόνι θα ήταν 200 ευρώ το μήνα για 11 μήνες (2,200) ευρώ, θα κόστιζε περίπου 1 δις ευρώ. Που στα μεγέθη του προϋπολογισμού δεν είναι υπερβολικό.
Τώρα υπάρχουν και ιδιωτικοί πρότυποι παιδικοί σταθμοί που ζητάνε 400 ευρώ το μήνα. Αλλά υπάρχει και πολύς κόσμος που τα δίνει. Αλλά μία τέτοια ενίσχυση θα έδινε ισχυρή αγοραστική δύναμη σε πολύ κόσμο.
Όπως είναι σήμερα το σύστημα, δεν είναι όλοι δικαιούχοι δωρεάν πρόσβασης στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς. Αυτοί που δηλώνοι χαμηλά εισοδήματα μπορούν να στέλνουν τα παιδιά τους «δωρεάν», και σταδιακά καθώς αυξάνεται το δηλωθέν εισόδημα μπορεί να πληρώνεις μέχρι και 180 ευρώ τον μήνα (Δ. Αθηναίων). Τα κουπόνια θα μπορούσαν κατ’ αρχήν να διατηρήσουν μια τέτοια λογική κλιμάκωσης, για τους φτωχότερους να είναι μεγαλύτερης αξίας και καθώς το εισόδημα μεγαλώνει η αξία του κουπονιού να είναι μικρότερη.
Τέλος, παρότι τα παιδιά είναι 400.000, δεν επιλέγουν όλοι οι γονείς να στείλουν τα παιδιά τους στον παιδικό σταθμό, και άρα το κόστος μπορεί να είναι σημαντικά μικρότερο.
Υπαρχει καποια ποιο ολοκληρομενη προταση για να
προσεγγισω το δημαρχο Ιωαννιτων;
Τουλάχιστον εγώ δεν την έχω κάνει «τάληρα» και δεν είμαι σίγουρος ότι χρειάζεται. Αν ο δήμαρχος Ιωαννιτών πιστεύει στην αξία της δυνατότητας επιλογής και «αγοράσει» την ιδέα, πιστεύω ότι μπορεί και ο ίδιος να επεξεργαστεί τις λεπτομέρειες (μεταβατικά μέτρα κλπ)